മഴ

ഹൃദയത്തില്‍ പൂക്കാലം ഒളിപ്പിച്ച്

നിഴലിന്‍റെ ഇടവഴികളില്‍

കാലം തെറ്റി പെയ്ത മഴയാണു നീ...

ആടിത്തിമിര്‍ത്തു പെയ്ത

മഴയ്ക്കൊടുവിലാണ് ഞാനറിഞ്ഞത്

ഞാനറിയാത്ത പല ശരികളും

ഈ ലോകത്തുണ്ടെന്ന്‍...

വേര്‍പാട്‌

വിരലില്‍ നിന്ന്‍ നഖം

പറിച്ചെടുക്കും പോലെ

നീ നിന്‍റെ ഹൃദയം

എന്‍റെതില്‍ നിന്ന്‍

പറിച്ചെടുക്കുന്നു...

സ്വപ്നം

ഹൃദയം കലങ്ങിമറിഞൊഴികിയിട്ടും

പ്രണയ പരല്‍ മീനുകള്‍

തെളിവെള്ളത്തിലെന്നപോലെ

ശാന്തം... സൗമ്യം...

മരണം

നീ കൈക്കുമ്പിളില്‍ എത്ര

അമര്‍ത്തിപ്പിടിച്ചിട്ടും

വിരല്‍ത്തുമ്പിലൂടെ ഇറ്റിറ്റ് ഞാന്‍...

പക്ഷെ...

നിന്‍റെ കാലടികളിലേക്കാണ്

ഞാന്‍ വീഴുന്നതെന്ന്‍

നീ മറക്കുന്നതാണെന്‍റെ മരണം....

സമയം

ഒരു ഇലയനക്കം പോലും ചിലപ്പോള്‍

കൊടും കാറ്റിനേക്കാള്‍ പേടിപ്പെടുത്താം

ഒരുപക്ഷെ... ദൂരം നമുക്കിടയില്‍

അകലം തീര്‍ക്കാം

അനിവാര്യമായ വേര്‍പാടിന്‍റെ

മരംകോച്ചുന്ന തണുപ്പ്

കലഹത്തിന്‍റെ ഇളം വെയിലായി മാറാം..

എങ്കിലും...

സമയസൂചികയോട് പൊരുത്തപ്പെടാന്‍

എനിക്കിനിയും സമയം വേണം....

ശൂന്യത

ഓരോ കാല്‍വെപ്പിനും അടിയില്‍

ശൂന്യത മാത്രം...

എന്നിട്ടും ഒരു കാല്‍ വിരല്‍ പോലും

പിന്‍വലിക്കാനാവുന്നില്ലല്ലോ..?

കയ്പ്പ്

സമുദ്രത്തിന്‍റെ ആനന്ദത്തിനു മീതെ

പ്രണയത്തിന്‍റെ മിന്നാമിനുങ്ങുകള്‍

മധുര മിട്ടായിക്ക് മീതെ

ചോരയുടെ കയ്പ്പ് പോലെ..!!!

ഒഴുക്ക്

എന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ തുറക്കാന്‍

എനിക്കിപ്പോള്‍ ഭയമാണ്

ഒരിക്കലും നിലക്കാത്ത ഒരു ഒഴുക്ക്

അതിനെ തടയാന്‍ എന്‍റെ

കണ്പീലികള്‍ക്ക് ആയില്ലെങ്കിലോ..??